Welkom op de website van de R.K. Parochie de Vier Evangelisten

We vieren met Pasen de verrijzenis van onze Heer Jezus Christus. Een mensenkind. Mensenzoon en Zoon van God. Het verhaal gaat dat zijn Vader Hem deed opstaan uit de dood. Die overlevering behoort tot de kern van ons christelijk geloof. Pasen is hét verhaal van de overwinning op de dood, van leven na dood, van verheffing na kruisiging, van glorie na passie, en van licht na duisternis.
En wij? Wat is óns paasverhaal? Waar gebeurt Pasen bij ons? Waaraan herkennen wij sporen van die ultieme paaservaring in ons leven? Sporen van een God die geen mensenleven verloren wil laten gaan? Een God die de mens tot leven roept, sinds het begin van de schepping. Die de schepping bezielt met verrijzeniskracht. Hoe delen wij in die kracht hier en nu in onze wereld, te midden van anderen voor wie Pasen nog lang niet in zicht is; voor wie het leven op een dood spoor dreigt uit te lopen? Die gevangen zijn in leegte en gemis?
Pasen werpt licht op de duisternis van ons mensen bestaan. Pasen fluistert de naam van naamlozen en van allen die gekruisigd worden in naam van weergaloze economische en politieke belangen. De naam van wie hun lot niet kunnen dragen en weerloos zijn in de handen van mensen: vluchtelingen, ontheemden, vreemden, eenzamen en allen die overal wonen maar nergens thuis zijn.
Pasen bemoedigt mensen om naar elkaar om te zien en op zoek te gaan naar tekenen van verrijzenis in hun leven. Met Pasen staan wij stil bij ons eigen leven en dat van anderen. Waar zie ik tekenen van verrijzenis? Hoe ervaar ik licht en kracht in mijn leven? Waar wordt ik uitgedaagd om mee te werken aan de opstanding van mensen die gekruisigd, gemarteld, genegeerd en uitgesloten worden? Hoe reageer ik op mensen die de aarde schenden, het milieu verontreinigen en de lucht vervuilen? In hoeverre ben ik bereid mijn gedrag aan te passen voor het welzijn van de schepping? Welke keuzes wil ik hiervoor maken?
Iedere dag gebeurt Pasen door daden van kwetsbare mensen. In een protest, stil of luidkeels, tegen krachten die mensen kleinhouden door hun het zwijgen op te leggen. Pasen gebeurt in de weigering mee te gaan in een onverzadigbare consumptiedrang. In de mens die opengaat voor het visioen van vrede dat sinds mensenheugenis ons roept. Door een vergeten of achtergelaten pop die als cadeau tot vreugde strekt van het kind van vluchtelingenouders. Wij vangen een glimp van Pasen op in de bemoedigende glimlach van die vrijwilliger met een Wajong-uitkering, die zich onvermoeibaar blijft inzetten voor een Somalisch gezin uit het naburige asielzoekerscentrum. Pasen komt aan het licht in die jongen met de verkeerde naam, die na tientallen onbeantwoorde sollicitatiebrieven blijft geloven in de goedheid van mensen. In dat meisje dat haar kamer en haar laptop deelt met een medeleerlinge die thuis geen toegang heeft tot internet. En in de ondernemer die het aandurft een jongere met een strafblad een nieuwe kans te geven door hem aan te nemen.
In al deze mensen krijgt Pasen een gezicht. Komt Pasen aan het licht. In hen leeft een diep verlangen om zo goed als God te zijn. Om als licht te zijn. Om kracht uit te stralen, liefde te geven, recht te doen. Tegen alle schijnbaar noodlot in, de ander het licht niet te laten ontroven.
Ons Pasen on hold gezet? Ho maar! Want, wat altijd is geweest, het waaien van de geest, gebeurt ook vandaag aan ons. Pasen herinnert ons aan het licht dat de Eeuwige in ons heeft ontstoken; een lichtend vuur, dat zelfs de dood niet kan smoren. Dat scheppingsvuur van het begin, dat wij dagelijks inademen, houdt ons in leven. Het zet ons aan tot kleine menselijke daden van goedheid, van geduld betrachten, van begrip opbrengen en aandacht schenken. Zo spreken wij een taal van hoop en vrede. Een taal die grenzen overstijgt, en niet gebonden is aan cultuur of afkomst of status. Een taal die vreugde schept in de harten van de mensen. Een taal die mensen dichter tot elkaar brengt en het aanzicht van de aarde vernieuwt.
Pasen gebeurt daar waar leven, tegen alle schijnbaar noodlot en onderdrukking in, stroomt op dorre plekken van eenzaamheid en duisternis. Daar breekt de hemel open, raakt zij onbegrensd. Daar komt Hij, de Opgestane, tastend aan het licht, met een naam en een gezicht, even weerloos als wij mensen. Wordt Hij deel van ons verlangen, als een pijn die ons geneest, als een nieuw begin van leven.
Namens ons pastoraal team wens ik u allen een zalig Pasen!
Duncan Wielzen, pastoraal werker