Welkom op de website van de R.K. Parochie de Vier Evangelisten.
Onze parochie wordt gevormd door vier geloofsgemeenschappen, vier kerken, zoals er ook vier Evangelisten waren, elk met hun eigen karakter. De Evangelisten brachten de Blijde Boodschap de wereld in. Zij hebben het van dichtbij meegemaakt of het van heel nabij gehoord en hebben zoveel mogelijk mensen er deelgenoot van willen maken. Ook wij willen getuigen van die Blijde Boodschap door middel van alle activiteiten waarover wij u via deze website informeren én door met enige regelmaat op deze pagina een blije, boeiende, tot nadenken stimulerende, pastorale boodschap te publiceren. Wij hopen dat het u tot vreugde stemt.
Het pastoraal team,
pastoor Kees Dernee, pater Klemens Hayon, pastoraal werker Duncan Wielzen, diaken Paul Kuhlmann en diaken Jos van Adrichem
Het potlood als geheugensteun
Een jongetje keek naar zijn oma die een brief aan het schrijven was. Op een gegeven moment vroeg hij: Oma, schrijf je een verhaaltje over wat wij samen hebben meegemaakt? Of schrijf je misschien een verhaaltje over mij? Zijn oma stopte met haar brief, glimlachte, en zei: Ik schrijf inderdaad over jou. Maar belangrijker dan de woordjes die ik schrijf, is het potlood waarmee ik schrijf. Ik zou willen dat je later, als je groot bent, net zoals dit potlood wordt. Het jongetje keek nieuwsgierig naar het potlood, maar kon niets bijzonders ontdekken. Maar het is gewoon maar een potlood! Het is maar hoe je er naar kijkt. Het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou - maar dan moet je ze wel onthouden- tot iemand zullen maken die altijd in vrede met de wereld zal leven... Ten eerste: Je zult misschien grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. Deze hand noemen we God, en hij zal je altijd leiden volgens zijn wil. Ten tweede: Af en toe moet je stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. Daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar het wordt er wel scherper van. Dus moet je wat pijn kunnen verdragen, het maakt je tot een beter mens. Ten derde: Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je fout schreef. De les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk, om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan. Ten vierde: Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet dat erin zit. Dus wees steeds bezorgd om wat er binnen in je gebeurt.
Ten slotte, het vijfde wat een potlood bijzonder maakt: het laat altijd een spoor achter. Besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achterlaten en probeer je daar bewust van te zijn.
Dit leek mij een mooi kort verhaal om u aan het begin van het nieuwe seizoen mee te geven. Het komt uit het boek ‘Als een rivier’ van de Braziliaanse schrijver Paulo Coelho. Het potlood staat voor mij symbool voor het schooljaar, waar de gezinnen nu vol goede moed weer aan begonnen zijn. Vroeger kocht ik in de zomervakantie altijd een nieuw potlood waar ik dan weer een heel schooljaar mee kon doen. Naarmate het seizoen verstreek, werd het potlood kleiner, en aan het eind van het jaar gooide ik het kleine stompje in de prullenbak.
Dat een potlood ons kan helpen om ons leven te beschouwen en er een goede invulling aan te geven, had ik me nooit bedacht. De vijf bijzondere dingen aan een potlood die de oma in het verhaaltje van Paulo Coelho noemt, zijn vrij eenvoudig te onthouden. Elke keer als we een potlood vasthouden, kunnen we hier dus aan denken. Bij slechts één van die dingen maakt Coelho expliciet een koppeling met God, maar ik denk dat we dat bij de andere vier ook kunnen doen en dat we het potlood kunnen gebruiken als geheugensteuntje voor ons christelijk geloof. Laten we het rijtje eens langslopen.
- De hand van de schrijver of tekenaar die het potlood vasthoudt, symboliseert God zelf die de regie over ons leven voert. Soms denken we dat we alles in het leven zelf in de hand hebben - dat idee wordt ons door de hedendaagse maatschappij opgedrongen - maar uiteindelijk moeten we ons toch bij de wil van God neerleggen. We zijn nu eenmaal mensen, klein en onvolmaakt, tegenover de almachtige en volmaakte God. Het is goed om ons dat te blijven beseffen. Zelfs Jezus, Gods Zoon, legt zich aan het eind van zijn leven overduidelijk bij de wil van God de Vader neer: ‘Vader, laat deze beker aan mij voorbij gaan, maar niet mijn wil maar uw wil geschiede’.
- Het regelmatig moeten slijpen van de punt, waardoor het potlood pijn heeft, maar er wel beter door gaat schrijven. Voor ons christenen zou de puntenslijper dan het symbool voor Jezus Christus kunnen zijn. Aan Hem ‘scherpen’ wij onze visie op het ware leven, en om dat te realiseren, moeten we regelmatig offers brengen, tegen de stroom van de geseculariseerde maatschappij ingaan, ons kruis willen opnemen. Maar we worden er betere en meer gelukkige mensen van.
- Het uitgummen wat het potlood fout schreef als metafoor voor het goed maken van je fouten. Volgens Coelho is dit belangrijk om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan. Dat uitgummen is voor ons misschien nog beter te vergelijken met de vergeving van onze fouten, onze zonden, door God. Voor het uitgummen is immers ook de hand van de schrijver nodig. Naast ‘gerechtigheid’ komt dan het begrip ‘barmhartigheid’ naar voren. Jezus wijst ons in het evangelie meer malen op de barmhartigheid van God. God is zo barmhartig dat we Hem steeds weer om vergeving kunnen vragen en steeds weer zal Hij onze zonden uitwissen, zoals bij het gummen steeds het fout geschrevene of getekende wordt verwijderd.
- Het belangrijkste van het potlood is niet de buitenkant maar het grafiet waarmee wordt geschreven. Ook deze boodschap van de oma kunnen we aan onze christelijke leer koppelen. Jezus geeft in het evangelie regelmatig aan dat het gaat om onze binnenkant en dat God door de schijn van de buitenkant heen kijkt. Met wat we aan goede dingen doen, hoeven we ook niet te koop te lopen. God ziet het toch wel. ‘Als je een aalmoes geeft, laat dan je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet. Als je bidt, doet dat niet buiten op straat, maar in je binnenkamer. Als je vast, laat dat niet aan anderen blijken. De Vader, voor wie je dit alles doet, zal het zeker zien’.
- De sporen die een potlood achterlaat als symbool voor de sporen die we in ons leven achterlaten, door alles wat we doen. Van die sporen mogen we ons volgens Coelho meer bewust zijn. Hij legt het accent vooral op de betekenis voor onze nabestaanden, hoe wij in hun gedachten zullen voortleven. Als christenen worden wij ook gevraagd om ons bewust te zijn van onze daden in het licht van het eeuwig leven; hoe wij daar tijdens en na dit leven deelgenoot van kunnen zijn. Wij worden uitgenodigd om sporen te trekken om een gelukkig en eeuwig leven voor ons en onze medemens mogelijk te maken.
De vijf bijzondere dingen die de oma in het verhaal aan het potlood toedicht, heb ik hiermee in een christelijk perspectief gebracht. Een eenvoudig potlood zou ons dus in het vervolg, steeds wanneer we het hanteren, ook kunnen helpen herinneren dat we christen zijn en wat dat ons geeft en van ons vraagt. Ik nodig u uit om dit seizoen wat minder vaak uw digitale notebook te gebruiken en regelmatig notities met potlood en papier te maken. Een gezegend nieuw werk-/studiejaar gewenst!
Diaken Jos van Adrichem