Het pinksterfeest heeft iets, of alles met de heilige Geest te maken. Maar daarom juist weten we er eigenlijk niet goed raad mee. Want wat valt er te vieren? De heilige Geest. Wat is dat? Wie is dat? Wat doet hij ons? Heilige Geest, goede geest. Ja, wat een goede geest is weten we. Een goede geest in een gezin is een weldaad. Een goede geest in een bedrijf, een goede geest in een kerk. Wij zouden de bloemetjes buiten kunnen zetten, omdat er een goede geest heerst in ons gezin, op ons werk, in onze kerk.
De volgelingen van Jezus zijn alleen, hopeloos alleen en aan zichzelf overgeleverd omdat de deuren van de communicatie met elkaar gesloten blijven. Je zou kunnen zeggen: ze spreken elkaars taal niet. Zo was het ook met Johannes en de
andere leerlingen van Jezus. Na het sterven van hun meester waren ze onzeker geworden. Vol angst sluiten ze zichzelf op. Ze weten niet hoe het verder moet. De deuren van hoop, van uitzicht, zijn gesloten.
Treffen ook wij in die zin niet vaak mensen aan achter gesloten deuren? Wanhopig over de toekomst sluiten ze zich af als een egel; het enige wat ze doen is zich met behulp van hun stekels verdedigen. Men wordt agressief, de een wordt voor de ander een hel. Je ziet dit gebeuren in allerlei situaties. En waar het aan ligt? Misschien omdat men nog steeds niet elkaars taal kan spreken of verstaan.
Het is waar, we hebben de neiging om te zeggen dat iets niet deugt als er ook maar iets aan mankeert. Daar zijn we in opgegroeid. Eens een dief, altijd een dief, zeggen we. Een keer een grote mond en je blijft brutaal. Toch is die houding niet juist, pessimistisch, niet waar? Als je die houding vasthoudt, dan is er geen plaats voor blijheid, voor optimisme. Dan kun je nooit Pinksteren vieren.
Maar er is ook een andere houding mogelijk. Als we nu eens optellen wat er allemaal goed is, en als we optellen wat er allemaal verkeerd is, bij onszelf, in onze gemeenschap: dan zal blijken dat het goede verreweg in de meerderheid is.
Ik denk dat Pinksteren alles met Pasen te maken heeft. Pasen vindt zijn voltooiing in Pinksteren. Als Jezus immers weer als levend in ons midden ervaren wordt, gaan deuren open, omdat we dan een taal gaan spreken die door ieder wordt verstaan. Dan waait tussen ons in en tussen ons door de Geest van Jezus!
Hoeveel mensen zijn er niet die elkaar opbeuren, elkaar moed inspreken. Ja, er is alle reden voor om feest te vieren, om vandaag de bloemetjes maar eens buiten te zetten, omdat er onder ons een uitstekende geest heerst.
Op de een of andere manier heeft de Geest ons toch te pakken en heeft hij in ons een nieuw begin gemaakt. En we moeten er eens op letten wat er dan nog gaat gebeuren: dan worden mensen die verstard zijn soepel en plooibaar, dan worden mensen die bedroefd zijn toch blij, dan worden pessimisten toch wat optimistischer, dan worden mensen die koud zijn en kil toch weer wat menselijker. Dat gaat gebeuren als de Geest van Jezus onder ons wat meer ruimte krijgt.
De vruchten van de Geest uitstralen is wat God, wat Jezus aan ons en aan alle mensen vraagt. Het zijn de vruchten die Jezus ons heeft voorgeleefd, en die ook over ons zijn neergedaald. Als iedereen die vruchten van de Geest zou naleven, als Gods Geest door iedereen zou mogen stralen, zou de wereld alleen maar geluk kennen. Laten we dus vurig bidden dat Gods Geest over ons en over al onze medemensen moge komen. Wat een hemel op aarde zou de wereld dan zijn.
Paul Kuhlmann, diaken
"Maar de vrucht
van de Geest
is liefde,
vreugde,
vrede, geduld,
vriendelijkheid,
goedheid, trouw,
zachtheid,
ingetogenheid."
(Galaten 5, 22)