In de vorige TEAMspirit schreef pater Klemens Hayon over de Geest van de verrezen Heer. Het waren mooie inleidende woorden op twee belangrijke hoogfeesten van de Kerk, Pasen en Pinksteren, die toen nog vóór ons lagen. Inmiddels ligt de paastijd al weer achter ons. De paaskaars, ontstoken tijdens de paaswake, en bij de vieringen daarna steeds brandende bij het altaar aanwezig, is al weer naar een andere plek in de kerk verhuisd. Met Pinksteren hebben we de paastijd afgesloten en de paaskaars gedoofd. De vlam van de paaskaars die voor ons het teken is van de verrezen Christus, is op het Pinksterfeest symbolisch ‘overgewaaid’ op en in ons, opdat wij van Hem getuigen in de wereld om ons heen. Door de Heilige Geest zijn wij zelf vlamdragers geworden, dragers van het Licht van Christus de wereld in. En ik hoop van harte dat de dertien jongeren die op de derde zondag van Pasen, door zalving met chrisma als een zichtbaar teken van de Heilige Geest, het sacrament van het vormsel hebben ontvangen, aanstekelijke dragers van het Licht mogen worden. Dragers van het Licht zijn lukt ons niet op eigen kracht. Zoals een lamp alleen licht geeft als deze is opgeladen of op een stroombron aangesloten, zo hebben ook wij een bron nodig om dragers van het Licht te kunnen zijn. En onze Bron is God zelf. Zouden wij die Bron niet meer aanspreken, dan zou ons licht doven en wij niet meer in staat zijn om Licht in de wereld te brengen.
Daarom is het nodig dat wij ons regelmatig bij de Bron ‘opladen’. Dat kan natuurlijk op verschillende manieren, en op elke gewenst plek, want God is immers overal. Maar door deelname aan de zondagsviering in de kerk doen we dat in het bijzonder. We laden ons daarin op, laten ons eerst voeden door het Woord van God uit de heilige Schrift, en in het bijzonder van het Evangelie, de Blijde Boodschap van Christus. Daarna worden we letterlijk gevoed door deelname aan de eucharistie, waarin we in de heilige communie het Lichaam van Christus ontvangen. Het is de meest nabije en intieme manier waarop we Christus in het leven kunnen ontmoeten. Zelf ervaar ik, en ook als ik bijvoorbeeld oudere of zieke mensen thuis de communie breng, dat dit kracht geeft, nieuwe energie, vreugde, een geruster gevoel, minder spanning…. Het is werkelijk een ervaring van bij de Bron zijn ‘opgeladen’. De zondagse eucharistie wordt ook niet voor niets beschouwd als hoogtepunt en bron voor het christelijk leven.
Op Sacramentsdag wordt de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie extra geaccentueerd. Dit hoogfeest maakt nog eens duidelijk dat we God, de Zoon, daar werkelijk ontmoeten, en dat Hij voor ons Bron van leven en liefde is. We vieren het op de tweede zondag na Pinksteren. Dit jaar is dat 11 juni.
Op 4 juni, de eerste zondag na Pinksteren, viert de Kerk Trinitas, het hoogfeest van de Heilige Drie-Eenheid. We belijden en vieren dan het geloofsmysterie dat God één God is die uit drie personen bestaat. Bij de geloofsbelijdenis spreken we dat elke zondag uit en op deze zondag staan we daar extra bij stil. Onze God, onze Bron, bestaat uit drie personen die samen één zijn. En het mooie is dat ze samen, maar ook ieder afzonderlijk een Bron voor ons zijn. Er zijn nu eenmaal mensen die zich meer door de Zoon laten inspireren en voeden dan door de Vader. En de één stelt zich veel meer open voor de Heilige Geest dan de ander. Maar de Bron die we bij God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, ieder afzonderlijk of gezamenlijk, vinden is er altijd één van leven en liefde. Want God is een levende God en God is Liefde! Zijn liefde hebben wij met name door zijn menswording leren kennen. De mens Jezus heeft ons de liefde van God laten zien en ervaren, de liefde die zo groot is dat Hij voor ons, mensen, heeft willen lijden en sterven. Op het hoogfeest van het Heilig Hart van Jezus, dat we vieren op de vrijdag na de tweede zondag na Pinksteren, dit jaar op 16 juni, denken we daar in het bijzonder aan. Het menselijk hart staat symbool voor de liefde. Als we dus spreken over het Heilig Hart van Jezus dan duiden we daarmee de onmetelijke liefde aan die de mens Jezus voor God en zijn medemensen heeft gehad om aan het kruis te sterven. Het is daarom ook dat dit Hoogfeest op een vrijdag, de sterfdag van de Heer, wordt gevierd. En zoals wnd. pastoor Tom Kouijzer in ‘Van de redactie…’ al schreef, is de hele junimaand volgens onze katholieke traditie toegewijd aan de devotie van het Heilig Hart. Door het jaar heen is dat elke eerste vrijdag van de maand ook het geval. De glorietijd van deze devotie ligt achter ons; uit menig katholieke huiskamer is het Heilig Hartbeeld verdwenen. Maar de Kerk houdt dit hoogfeest in ere. Viert u het mee op 16 juni?
Misschien kunnen we ook proberen om deze junimaand ons meer dan anders, bewust te zijn van de ‘Bron van leven en liefde’ die het Heilig Hart van Jezus voor ons is. Laten we proberen om ons eigen hart wat meer open te stellen voor die Bron, opdat het vervuld wordt van zijn Liefde. Daarmee doen we ons zelf een plezier, want we komen er volop tot leven door, worden er gelukkigere mensen van. En als het goed is, werkt dat door naar de mensen met wie we leven en werken. Zij zien iets van de Liefde ‘doorschijnen’ in ons spreken en handelen. Zij ervaren iets van de ‘Vlam’ in ons, van het Licht dat wij de wereld in dragen, van de Warmte die wij doorgeven. Vooral ook in die zin wens ik u allen zonnige en warme zomermaanden toe!
Diaken Jos van Adrichem