Dit was het dan

De terugreis valt er niet veel te beleven, of misschien toch? Dat schreef ik gisteren. We rijden nu langs Compiègne. Op de heenreis zouden we daar aan gaan, maar dat lukte niet. En nu rijden we er weer langs. In Compiègne werd Jeanne d’Arc gevangen genomen. Zij had visioenen dat zij Frankrijk kon helpen in de strijd tegen de Engelsen. Maar na een paar verloren veldslagen namen de Engelsen haar gevangen. Ze werd verraden, verkocht en ter dood veroordeeld. Tenslotte werd zij op de brandstapel gezet. Zij moest wel een heks zijn: normale menen krijgen niet van die rare visioenen. Onder druk van de Franse koning vond later herziening van het proces plaats. Een van de rapporteurs noemde Jeanne een martelaar. Haar verdienste voor de oudste dochter van de kerk was onmiskenbaar. Dat maakte rehabilitatie door de paus mogelijk en maakte de weg vrij voor zaligverklaring in later eeuwen.

Waarom ik dit nu vertel? Allereerst omdat we nu op deze plaats met dit verhaal zijn langs gekomen, maar ik voel er ook nog iets anders bij. Je doet wat je denkt dat goed is. Anderen vinden daar iets van, soms negatief. Soms kunnen ze door omstandigheden niet anders. Soms komen ze later tot andere inzichten. Nu we weer thuis zijn hebben we herinneringen, goede, leuke, maar ook wel waar je nog eens over na moet denken en dan heeft zo’n reis een veel langere werking. En daar hoop ik maar op.

Fijn dat u mee las, meeleefde en dus er bij was! Bedankt!

Gerard van Dijk