Kleuren te over!

We zouden het vandaag wat rustiger aan doen. Maar ja, dat kun je heel verschillend opvatten. Rustiger dan gisteren, is dat minder kilometers, dus minder zitten, of zijn er meer kansen? Het weer, dat wil zeggen de regen, deed in ieder geval niet rustiger. Af en toe konden we tussen de druppels door, maar dat dan vooral voor de extra slanke types...

Door het weer laten we ons niet tegenhouden, laat dat duidelijk zijn. We begonnen toch maar met een flinke busrit, niet geheel gepland, maar ja je programma wordt nu eenmaal soms anders dan je oorspronkelijk van plan was. We reden naar een klein kerkje, midden in een natuurgebied, Gougane Barra. Een heiligdom gewijd aan Sint Finbar. Hij was de zoon van een ambachtsman, en een adellijke moeder. Hij ging voor zijn opleiding naar het klooster. Omdat hij zo’n mooi blond haar had noemden zij hem Whitehead (Fionnbharr in het Iers). Hij was kluizenaar, onder andere op Gougane Barra en preekte in heel Zuid-Ierland. Toen de paus hem in Rome bisschop wilde wijden kreeg hij een visioen, dat God in de hemel Finbar zelf wilde wijden. Daarna ging hij terug naar Ierland. Hij stichtte een klooster aan de Lee, waar de stad Cork uit is gegroeid. In het kleine kerkje op de plaats van zijn kluis vierden wij een mooie viering.

Om anders moe te worden gingen we de berg op, langs een rotsig pad, heel glad door de regen en de watervallen. Duidelijk te zien, dat het inmiddels tegen de herfst aan loopt. De begroeiing begon leuk te kleuren, anders dan de honderd tonen groen die we vanuit de bus hadden gezien.

Terug in Cork maakten we een korte stadswandeling (drie kerken). Wat opviel was vooral dat heel veel huizen geverfd zijn in vrolijke kleuren. Geel, roze, blauw, meer dan ik hier kan opnoemen. Mooi dat ieder huis zijn eigen  kleur heeft, want dat is niet anders dan de mensen die erin wonen. Ook de verschillen tussen mensen mogen bestaan en geven de samenleving kleur.

Toen waren we er nog niet, want we moesten nog naar ons nieuwe hotel, Toch weer een flink eind in de bus. Maar al rustend (moe wordend?) genoten we van de prachtige kleuren van de ondergaande zon. De regen is geweken. Een belofte voor morgen...

Gerard van Dijk