Een dag vol stenen!

Ze zeiden mij gisteren dat ze Antonius te hulp hadden gevraagd, omdat de zon zoek was. Nou dacht ik altijd dat je daarvoor bij Sinte Margriet te rade moest gaan en dan liefst vooraf, maar blijkbaar kunnen anderen ook helpen. Vanmorgen was het in ieder geval stralend weer. De zon scheen uitbundig en er was nauwelijks een wolk te bekennen. Ze hebben me verzekerd dat ze bij de eerst beste gelegenheid wat geld in het busje voor Antoniusbrood zullen stoppen. Dat spaart een worst voor Sint Margriet.

Met de bus gingen we naar de kliffen van Moher. Dat is een stukje van Ierland waar de Atlantische oceaan op de rotsen beukt en ze langzaam afkalft. Heel langzaam, dat wel. De steile hoogten en de mooie golven geven een fantastisch beeld van de schepping en de kracht van de natuur. Het water wint het van de stenen. Er zouden veel vogels moeten zijn, maar ik zag geen papegaaiduiker of andere exoot (vogel die in NL niet algemeen voorkomt), alleen een bedelende kraai, een prachtig gezicht.

De bus ging verder. Niet ver van de kliffen was een natuurgebied met kalksteen, rotsen en grasland. Bijzonderheid daarin is een graf uit de steentijd, zeg maar de tijd van de hunebedden en Stonehenge. Het lag in een gebied met kalksteen, helemaal uitgehold en verweerd door duizenden jaren water. Poeltjes en stroompjes laten zien wat water kan doen. Men denkt dat het graf de laatste rustplaats van minstens 33 mensen is geweest, die in de buurt leefden van de jacht, visserij een primitieve landbouw. Hun rust wordt dagelijks verstoord door duizenden bezoekers. Of zouden ze hun nagedachtenis daarmee eren?

Niet ver daar vandaan in datzelfde kalksteengebied is een grot uitgeslepen door het water. Meer dan een kilometer kun je ondergronds kijken naar wat uitspoelend water kan doen. Steeds vallen er druppels naar beneden en kleine beetjes kalk blijven achter als het water valt.  Na duizenden jaren ontstaan er mooie vormen, zoals een paar biddende handen. Vol ontzag hebben we het allemaal bewonderd.

En door naar Ballinasloe. Hier leefde St Grellan in de 5de eeuw, ongeveer in de tijd van St Patrick. De lokale koning liet St Grellan een kerk bouwen, nadat zijn doodgeboren zoon door het doopsel tot leven kwam. Toen er oorlog uitbrak in de streek probeerde Grellan te bemiddelen en vrede uit te onderhandelen. Na vele verwikkelingen wendde Grellan zich tot God en met Zijn hulp verdween de tegenpartij in het moeras en kwam er vrede...

Wij gaan er een nachtje over slapen. Geen stenen maar een zacht bed roept.

Gerard van Dijk