Bereisd!

Die Sint Patrick heeft heel wat afgereisd. Dat doen wij ook, maar hij deed het in een tijd dat er nog nauwelijks vervoer was. Als hij ergens heen wilde, dan ging het te voet, of misschien een keer met een kar, of met een ezel, maar dat was het dan wel. Vandaag reden wij verder oostwaarts, van Sligo naar St Patricks Purgatory (vagevuur), Lough Derg. Dat is een heel oude bedevaartplaats, maar nog steeds heel populair in Ierland. In de vijfde eeuw werd Patrick er volgens de legende heen geleid en de Heer wees hem een grot. Patrick was wat ontmoedigd geraakt, want een aantal bekeerlingen wilde hem niet in alles volgen zonder dat Patrick het bewijs leverde. Maar ja, als je gelooft heb je geen bewijs nodig en als je het kunt bewijzen waarom zou je dan nog moeten geloven? God wees hem dus die plek, het purgatory, zodat hij dat aan de mensen kon laten zien om hun geloof aan te wakkeren. Wat ervan waar is, is niet duidelijk, maar het is een mooi verhaal. De plek zelf is afgesloten, maar er is een eiland in het meer, waar een basiliek op staat en een aantal gebouwen waar de pelgrims kunnen verblijven tijdens hun acties. Als ze alle rituelen uitvoeren die aangeboden worden moet het wel een loutering van lichaam en ziel zijn! Er komen jaarlijks veel mensen naar Lough Derg om te vasten, te bidden en boete te doen en zij gaan met goede zin weer naar huis. Ook wij namen de boot naar het eiland, waar wij werden ingewijd in de rituelen, hoewel we ze niet uitvoerden. Wel hebben we in de basiliek onze viering gehouden. Wederom tot vreugde van onze gids die, vanwege onze zang, vol lof was over de akoestiek van de kerk. 

Armagh was het volgende doel van onze busrit. Een van de oudste steden van Ierland en de hoofdstad van het graafschap. Sint Patrick stichtte hier zijn eerste kerk. Wij bezochten de Saint Patricks Cathedral, waar we onder de indruk waren van het glas in lood en de mozaïeken. Onderaan de heuvel vond ik een oude verwaarloosde begraafplaats. Naar zeggen lag St Patrick in Armagh begraven, zo’n beetje tussen de twee kathedralen in (een RK en een Church of England). Pelgrims die het graf bezochten namen vaak een schepje aarde van de begraafplaats mee. Dat werd te gek en daarom werd er een granieten steen geplaatst. Ik heb ze gemist… (Maar zoals dat met heiligen gaat: ook na hun dood gaan ze soms naar een andere plaats… Morgen gaan we ergens anders het graf bezoeken...)

Omdat het zingen wel goed bevalt hebben we in de bus naar Belfast gezongen. Ierse liederen want dat zingt lekker en ze lenen zich niet voor in de kerkdienst. Dat was trouwens een mooie oefening voor het bezoek aan de pub die avond, maar ook dat ging grotendeels aan mij voorbij, het geluid werd al te sterk. En… het bed roept! Hoort u het?  

Gerard van Dijk