Onze kerk een thuis voor wie nergens thuis is: een gastvrije missionaire parochie

De eucharistieviering is al lang begonnen als er iemand met veel lawaai de kerk binnenkomt. Hij stevent recht op het altaar af en geeft de voorganger en de acoliet een hand. Dan gaat hij zitten tussen andere kerkgangers. Die voelen zich ongemakkelijk. Ze durven hem niet aan te kijken. Hij draagt ongewassen kleren en er hangt een bierwalm om hem heen. Of iemand die tijdens de viering een gitaar pakt en een lied van André Hazes gaat zingen. Het is zomer maar hij is gekleed in een dikke winterjas.

We zijn een missionaire gemeenschap en de kerk wil een thuis zijn waar je je welkom voelt. Ook als je nergens thuis bent. We willen leren en dienen. En we zijn blij als mensen naar de kerk komen. Maar wat als iemand verward of onaangepast gedrag vertoont?

Eerder genoemde mensen kennen we. We weten hoe ze heten en ze doen tot nu toe geen vlieg kwaad. Maar het komt voor dat iemand zo ontregeld is dat hij met een paar man de kerk uitgebonjourd moet worden. Zoals een tijd geleden in de MED. Meneer was bij binnenkomst al verward en heel onrustig. Er werd met hem gepraat en hij beloofde rustig te gaan zitten. Toch begon hij halverwege de viering te storen en wilde tijdens de preek met de voorganger in gesprek. Parochianen voelden zich ongemakkelijk.

Een andere keer, op een andere locatie, werd de voorganger bedreigd. De bezoeker vond dat hij recht had op de collecteopbrengst.

Samen met Jan Eerbeek, predikant van de protestantse kerk en diaken Jos van Adrichem zochten parochianen van de vier kerken tijdens een informatieavond op 10 juli in de MED naar een strategie om dichter bij de (onbekende) ander te komen. 

‘In ieder mens zit hoe diep dan ook het geloof in (een) God. ‘aldus Jan Eerbeek , ‘maar mensen die zelden in de kerk komen weten niet goed hoe de gang van zaken is. We zijn wel blij als iemand de moeite neemt. De deur van de kerk is Christus zelf. Vertrouwen opbouwen is een eerste vereiste. Komt iemand voor het eerst? Is er uitleg nodig? Wat is zijn naam? Wat valt je op aan hem? Heeft hij tatoeages die onderwerp van gesprek kunnen zijn?’

Het thema van de avond was: Iedereen is welkom in de kerk. De vraag wat te doen als het uit de hand loopt bleek iedereen bezig te houden. Jos: ‘We hebben vanavond expres kosters, gastvrouwen en gastheren uitgenodigd. Het is belangrijk om afspraken te maken hoe te handelen bij een ongewenste situatie tijdens een viering’.

Hoe gaan we hiermee om? Ideeën en suggesties genoeg. Een cursus omgaan met agressie, gesprekstraining. Kun je de wijkagent bellen, is er een noodlijn? Want je wilt de bezoeker niet zomaar aan zijn lot overlaten.

Het was een inspirerende avond die stof tot nadenken geeft. Eén ding is zeker: er komt een vervolg want een missionaire parochie is een gastvrije parochie!