Als wij met de scouts aan het kamperen waren, midden in het bos, ver van de wereld, dan kookten we op een houtvuurtje. Niet zomaar op de grond natuurlijk, dat was te gevaarlijk! Nee, ze maakten dan een vuurtafel. Paaltjes met touw en dan bovenop een stevige plag, onderste boven, zodat je lekker kon stoken. Ook handig dat het op hoogte was, dan hoefde je niet op je knieën te kruipen om het aan te houden en van nieuw hout te voorzien.
Maar op een nacht, toen zo’n beetje iedereen sliep, maakten we nog een laatste rondje. Een raar schijnsel door de bomen. Dichter bij zagen we dat één van de vuurtafels brandde. Het viel niet mee om dat vuurtje te blussen, maar uiteindelijk lukte dat. Toch zijn we die nacht nog een keertje gaan kijken, voor de zekerheid. Toen we de volgende dag nog eens goed keken zagen we ook wat er mis was: het was een plag uit een stukje peelgrond, veenachtig en moeilijk te blussen. In stilte, ongezien, brandt het door. Het lijken vonken onder de as, een beetje aanblazen het vlamt weer op
Corona, in stilte smeult het door, soms laait het weer op, als een veenbrand die veel stuk maakt. Maar ik wil ook een andere vergelijking maken. Het vuur dat in ons brandt, soms op een laag pitje, laait soms hevig op. Vooral in deze tijd, nu alles noodgedwongen stil ligt, brandt het heviger in ons. Een veenbrand, een vuur dat nummer dooft. Een hevige wind rond het huis van de Heer wakkert het aan. Een fijn Pinksterfeest voor u allen!
Gerard van Dijk
En de kerkbalans dan?
Meestal laat ik na mijn stukje nog even weten of het wel goed gaat met de Aktie Kerkbalans. Dat heeft u de afgelopen weken gemist, denk ik, daarom doe ik het nu. Tot eind april bracht u het mooie bedrag van € 33.992,- bij elkaar. Daarvoor hartelijk dank! We liggen helemaal op schema, houden zo!
Geard van Dijk