Mariakapel
Deze ruimte biedt gelegenheid om een kaarsje aan te steken bij de afbeelding van Maria. Ook bloemen zijn er altijd te vinden. Het aansteken van kaarsen is een zeer oud religieus gebruik. Door het ontsteken van licht wordt de duisternis niet alleen letterlijk maar ook symbolisch verdreven. In christelijke zin wordt met een aangestoken kaars het licht van Christus verbeeld, die duisternis en dood overwon. Men steekt een lichtje aan als roep om bijstand, als uitdrukking van dankbaarheid, of ter nagedachtenis van een overledene. De aangestoken kaarsjes houden de intentie levend waarmee ze zijn aangestoken. Bloemen zijn in de Bijbel symbool voor de vergankelijkheid van alles wat leeft, maar ook een teken van Gods toewijding aan mensen.
Vanaf de twaalfde eeuw zijn in de lofzangen en litanieën van Maria enkele titels aan de heilige maagd toegekend die hun nauwe band met de eeuwige Wijsheid tot uitdrukking brengen: moeder van wijsheid, bron van wijsheid, huis van wijsheid, zetel van wijsheid; daarvan is Sedes Sapientiae (= 'zetel van wijsheid') het meest verspreid.
Onder deze titel worden tegelijkertijd herdacht de moederlijke taak van de heilige maagd Maria, haar koninklijke waardigheid en ook haar uitnemende wijsheid en verstandigheid in de aangelegenheden van God:
- haar moederlijke taak: door het wonder van het mysterie van de menswording verbleef immers de Wijsheid van de Vader in de zuivere schoot van de maagd Maria;
- haar koninklijke waardigheid: het Kind dat op de knieën van zijn moeder zit, is de messiaanse koning, die 'zoon van de Allerhoogste genoemd zal worden', aan wie 'God de Heer de troon van zijn Vader David zal schenken' en 'Hij zal koning zijn over het huis van Jakob in eeuwigheid en aan zijn koningschap zal geen einde komen' (Lc. 1, 32 - 33; vgl. Jes. 9, 6- 7); de Koning naar wie de Wijzen van verre zijn gekomen en die Hem aanbaden en koninklijke geschenken hebben aangeboden, toen zij Hem met zijn moeder hadden gevonden (vgl. Mt. 2, 1-12);
- haar wijsheid en verstandigheid: want de heilige Maria verschijnt in het evangelie als de 'wijze maagd' die het beste deel heeft gekozen (vgl. Lc. 10, 42)
Het Mariabeeldje wordt ook wel "Maria te Emmaus" genoemd. Was het niet Jezus zelf die door de Emmausgangers werd herkend aan het breken van het brood? Zo zien wij in deze kapel Maria, als beeld van die leerlingen, als beeld van de kerk, haar kind Jezus presenteren aan hen die Hem zoeken in gebroken Brood.
Recht tegenover haar wordt ons blikveld naar buiten gericht, de wereld in, via de hagioscoop. Ons blikveld wordt vergezeld door twee engelen met de tekst uit Joh.1,51: "gij zult de hemel open zien en de engelen Gods zien opstijgen en neerdalen in dienst van de Mensenzoon."
Vanaf het kerkplein heeft iedereen dag en nacht via de hagioscoop direct zicht op de Moeder Gods.
De heilige Antonius van Padua is hier afgebeeld in gerond reliëf, passend in de nis. Het reliëf is in 1960 vervaardigd uit terracotta naar een ontwerp van Eugène Laudy.
Antonius is één van de meest populaire heiligen. Hij is hier vermoedelijk afgebeeld als kerkleraar, een status die hem door de Kerk was verleend in 1946, ruim 700 jaar na zijn dood. De bebouwing op de achtergrond van de voorstelling stelt vermoedelijk de Italiaanse stad Padua voor, waar Antonius in 1231 stierf.
Deze priester franciscaan leefde in de twaalfde eeuw. Hij is vooral bekend als degene die je kunt aanroepen als je iets hebt verloren. 'Heilige Antonius, beste vrind, maak dat ik alstublieft .., terugvind.'
Maar wat kan er zoal verloren gaan? Waarden als eerlijkheid, een gevoel van verbondenheid, soberheid, eenvoud. Veel mensen zoeken weer naar stilte, naar frisse lucht, helder water. Zelfs je ziel kun je soms kwijt zijn...
Maar Antonius is meer dan een gebruiksheilige. Hij leefde aan het begin van de dertiende eeuw en was bekend om zijn preken. Ontelbaren heeft hij getroost, bemoedigd en de weg van de blijde boodschap gewezen. Zijn genadegave was het, voor de mensen de juiste woorden te vinden om hét Woord te verstaan.
Het verhaal vertelt dat hij zo mooi preekte, dat zelfs de vissen kwamen luisteren. Hij preekte de liefde en durfde misstanden in de kerk en in de onderlinge verhouding van mensen omwille van de liefde aan te wijzen In zijn preken stelde hij de schijnheiligheid van de rijke christenen aan de kaak. Hij ging met name tekeer tegen de woekerrentes die ze vroegen. Vooral die stellingname maakt zijn leven en persoon nog steeds actueel. Feestdag: 13 juni.