Veel te vroeg wakker vandaag, met een onbestemd gevoel. Mooi dat we weer naar huis gaan, maar helaas komt er vandaag een einde aan een mooie tocht. De koffers waren al klaar, maar het ontbijt nog niet. We zaten echt op de grens van twee werelden. We zouden het nog vaak horen, vandaag. Geheel volgens plan reed de bus om kwart voor acht de snelweg op: de laatste etappe.
De laatste stop hadden wij in de Cunibertbasiliek in Keulen. Daar hoorden we hoe Jezus de 72 leerlingen uit zond om Zijn Boodschap over de hele wereld uit te dragen. Maar vooral ook: draag de Boodschap uit in je eigen omgeving. Niet perse grote woorden, maar in daden en gedrag. We vormden een kring rond de bedevaartkaars en wensten elkaar Vrede en alle Goeds.
Even later gingen we de grens over, terug in Nederland, terug in het dagelijkse leven. Afscheid, jammer, maar voldaan dankbaar en blij over al het goede van de reis.
En dan nu: even op adem komen, rustig wennen aan een heel andere hectiek. Maandag het feest van Sint Franciscus, hoewel de meeste mensen denken dat het dierendag is (en dat is het óók!).
‘Laudate Si, mi Signore!’ Dat zong Franciscus. Geprezen zijt Gij, Heer, voor onze zuster moeder Aarde, door wie wij gevoed worden en verzorgd, en die velerlei vruchten voortbrengt met kleurige bloemen en groen.
Aan de slag!
