Laurentius was diaken bij Paus Sixtus II. De diaken had in de vroege kerk een belangrijke taak: armenzorg, begeleiding van de geloofsleerlingen, prediking. Laurentius heeft zich van deze taak gekweten, ondanks de moeilijke tijden van de vervolging. Om de goederen van de kerk te beschermen tegen de roofzucht van de vervolgers deelde hij ze uit aan de armen. De Romeinse ambtenaren dachten dat hij schatten verborgen hield en dwongen hem de schatten te tonen. Daarom verzamelde Laurentius de armen op het forum in Rome en zei: ”Dit zijn de schatten van de kerk!” Dat werd hem niet in dank afgenomen. Hij werd gefolterd boven vuur op een rooster. Volgens de legende voegde hij zijn folteraars toe: “Draai me maar om, deze kant is gaar!”
Ieder jaar, rond 10 augustus zijn er veel vallende sterren te zien aan de nachtelijke hemel. De gelovigen wisten het meteen: dat zijn de tranen van Laurentius, die in de hemel zit te huilen over zijn duister lot.
God, diaken Laurentius heeft u naar beste vermogen gediend. Laat ons liefhebben wat hij liefhad en zijn werk voortzetten, ten gunste van de schatten van de kerk.