Wanneer ik in deze tijd tussen Hemelvaart en Pinksteren dagelijks de
pinksternoveen bid, dan krijgen de woorden ‘Zend uw Geest uit en alles zal
herschapen worden’ dit jaar wel een bijzondere betekenis. Het refrein van de
tussenzang (psalm 104) op Pinksterzondag heeft een zelfde strekking, maar
zegt het nog iets treffender, naar mijn idee: ‘Zendt Gij uw Geest, dan komt er
weer leven, dan maakt Gij uw schepping weer nieuw.’
Na Pinksteren, het feest waarbij we vieren dat God de heilige Geest, de door
Jezus beloofde blijvende Helper, zendt aan allen die Hem liefhebben, komt er
weer leven in de kerk. We mogen eindelijk weer samen gaan vieren!
In ons enthousiasme, ‘aangevuurd’ door de heilige Geest, zouden we na het
Pinksterfeest wel naar de kerk willen stormen, elkaar en onze lieve Heer
uitbundig begroeten, maar pas op! We moeten het heel rustig aan doen. We
kunnen pas in onze kerken samenkomen als we aan alle voorwaarden voldoen
die ons in de protocollen door het bisdom zijn aangereikt. En dan beginnen we
voorzichtig met maximaal dertig kerkgangers en als alles goed blijft gaan, kan
dat in juli worden opgeschaald naar maximaal honderd. Het één en ander is
afhankelijk van de mogelijkheden in het kerkgebouw, maar niet in de laatste
plaats van de beschikbaarheid en inzet van vrijwilligers, want er zullen bij de
geloofsgemeenschappen extra werkzaamheden moeten worden gedaan om
aan de richtlijnen te kunnen voldoen. Deze en komende week nemen we als
parochieteam, samen met de pastoraatgroepen en beheercommissies, volop
actie om de invoering van de nieuwe richtlijnen in goede banen te leiden. We
zullen u daar de komende weken nog duidelijk over informeren.
Ja, beste parochianen, ook voor onze parochie is de ‘anderhalvemetersamenleving’ een nieuwe realiteit waar we mee moeten ‘dealen’, of we
willen of niet. In Gods schepping lijkt een mutatie te zijn aangebracht:
minimaal anderhalve meter afstand tussen mensen. Bidden tot God om de
heilige Geest en daarmee hernieuwing van de schepping, zal die realiteit niet
één, twee, drie veranderen. Gelukkig gaat het ‘slechts’ om fysieke afstand
tussen mensen en kunnen wij op diverse andere wijzen elkaar nabij zijn. De
afgelopen weken hebben we daar al verschillende voorbeelden van gezien. En
ik denk dat het bij het bidden om een nieuwe schepping juist daar over gaat.
Want wat vragen wij als wij de Pinksternoveen bidden? ……….Op negen
achtereenvolgende dagen vragen wij de heilige Geest om in onze harten te
komen en ieder van ons zijn vruchten te verlenen, de vrucht van de liefde, van
de vreugde, van de vrede, van het geduld, van de vriendelijkheid, de
goedheid, de trouw, de zachtmoedigheid en de zelfbeheersing. Als we door de
heilige Geest, de blijvende Helper, worden geholpen om met een beetje meer
liefde over een ander te denken, wat positiever in het leven te staan, tevreden
te zijn met wie we zijn en wat we hebben, iets meer geduld naar een ander of
in een situatie te kunnen opbrengen, een vriendelijk woord of gebaar te geven,
ons misschien iets meer dienstbaar op te stellen, trouw te blijven aan de
mensen die het goede met ons voor hebben, lasten van het verleden te
kunnen loslaten en slechte neigingen te kunnen weerstaan, dan ontstaat een
nieuwe schepping in ieder van ons. En samen zorgen wij op die manier,
geholpen door de heilige Geest, voor een hele nieuwe realiteit: de realiteit van
Gods Koninkrijk. Ik hoop en bid dat wij samen, in de huidige anderhalvemetersamenleving, ons ‘vol vuur’ inzetten voor die realiteit.
Namens het parochie- en pastoraal team wens ik u Zalig Pinksteren!
Diaken Jos van Adrichem,