Intussen zijn we al weer twee maanden onderweg in onze ‘nieuwe corona realiteit’. Na de eerste schok en het besef van een reële dreiging volgen nu langzaamaan de eerste stapjes op de weg naar de nieuwe realiteit. De meimaand is zelfs alweer bijna voorbij, een maand die voor ons katholieken de gelegenheid biedt even stil te staan bij de speciale band die we hebben met Maria.
‘Heilige Maria, Moeder van God‘, met die titel hebben gelovige mensen Maria eeuwenlang aangesproken. En als we nog regelmatig het Wees gegroet bidden, doen we dit nog steeds met overtuiging. Maar wat willen we eigenlijk van Maria zeggen, als we haar zo aanspreken?
De evangelisten laten ons weten, dat Maria het met Jezus niet altijd gemakkelijk heeft gehad. Niet dat Jezus ongemakkelijk was; “Hij was hun onderdanig”, schrijft de evangelist. Maar Hij was moeilijk te doorgronden. Hij was haar kind, maar bovenal de Zoon van de Vader. In die zin was Hij een mysterie, ook voor Maria. Het leek soms wel alsof Hij een eigen leven leidde, waartoe zij geen toegang had. Zo vertelt het evangelie dat herders naar Bethlehem kwamen en aan Maria en Jozef alles vertelden wat zij van engelen over hun kind gehoord hadden. Wist Maria dat dan niet? Dat is al de eerste vraag.
Maar de evangelist vermeldt slechts dat Maria die verhalen in haar hart bewaarde en ze overwoog. Het moet, denk ik, voor haar niet leuk geweest zijn, van buitenstaanders te moeten horen wie je kind is.
Er komen meer van die momenten in Maria’s leven, waarbij ze als het ware overrompeld wordt door buitenstaanders. Wanneer haar kind veertig dagen na zijn geboorte aan God wordt toegewijd, komen Simeon en Anna naar voren en spreken hun verwachting uit over het kind. Allemaal goed bedoeld, maar Maria had er eigenlijk niet om gevraagd. “Zijn ouders stonden verbaasd over wat van hun kind gezegd werd”, schrijft Lucas.
En als Jezus twaalf jaar oud is, blijft Hij achter in Jeruzalem, zonder iets te zeggen. “Kind, waarom heb je ons dit aangedaan”, vragen zijn ouders Hem. Weer bewaarde Maria Jezus’ weinig begrijpelijke antwoord in haar hart. Ook later, toen Jezus als volwassen rabbi rondtrok, kon Hij soms merkwaardig reageren. Hij is ergens volop met mensen bezig, maar zijn moeder en broers maken zich zorgen over Hem. “Uw moeder en uw broers vragen naar U” en Jezus reageert met de woorden: “Wie is mijn moeder en wie zijn mijn broers? Ik zeg jullie: dat zijn zij die de wil van God volbrengen.” Alsof Maria dat niet deed!
Een enthousiaste vrouw riep Jezus eens toe: “Gelukkig de schoot die U heeft gedragen en de borsten die U hebben gevoed.” Jezus reageerde met de woorden: “Gelukkig die naar het woord van God luisteren.” (Luc. 11,27)
Bij de evangelist Johannes komen slechts twee momenten voor waarbij Jezus en Maria beiden betrokken zijn. Dat is aan het begin van Jezus’ optreden op de bruiloft van Kana en aan het einde, in Jezus’ laatste ogenblikken. Op beide momenten spreekt Jezus zijn moeder aan met ‘vrouw’. “Vrouw, is dat soms uw zaak ?” zegt Jezus in Kana. En aan het kruis: “Vrouw, zie daar uw zoon.” ‘Vrouw’, maar zij was toch zijn moeder!!
Dat is – kort gezegd – wat de evangelisten ons vertellen. Er zal wel veel meer gezegd zijn, maar zij wilden ons kennelijk vertellen, hoe moeilijk het is, om moeder van God te zijn. Hij heeft immers zijn boodschap en zij moet daar vrede mee hebben. Dat heeft Maria op een voortreffelijke manier gedaan. Ze bewaarde al die woorden en gebeurtenissen in haar hart. Ze moet een groot hart gehad hebben, want er viel soms heel wat weg te slikken. Het woord ‘moeder’ krijgt bij Maria een heel diepe klank. Maria heeft in de loop der eeuwen steeds nieuwe titels gekregen. Die hebben allemaal zin. Maar eigenlijk is één titel voldoende en alleszeggend: zij is moeder van God. Bidden wij daarom, dat zij voor ons zondaars bidt, nu en in het uur van onze dood.
Over ‘Meimaand-Mariamaand’ gesproken: heeft u de gelijknamige video van onze parochie al bekeken? Zeker de moeite waard om even voor te gaan zitten! De video staat op het YouTubekanaal van de parochie en is te openen via deze link: Mariamaand.
Kees Dernee, pastoor