Een frisse ochtend in Lourdes. Na het ontbijt gingen we naar de kapel ‘Saint Frais’ voor de eucharistieviering. Een aardig oud zustertje had daar alles voor in gereedheid gebracht. Na de kerk dronken we met zijn allen een kop koffie of thee op een terras dat uitzicht bood op de Gave. Daarna maakten we een wandeling door het hoger gelegen oude Lourdes. We bezochten de molen en het cachot waar de familie Soubirous een tijdje gewoond had. In het cachot was er een kort gebedsmoment. Op de wandeling bezochten we ook de beeldenfabriek, waar beelden van vele verschillende heiligen te zien waren. Na met de lift weer te zijn afgedaald, gingen we naar het hotel voor de warme lunch.
Die middag en avond hadden we een vol programma. We liepen eerste de kruisweg. Pastoor Dolf Langerhuizen leidde de kleine kruisweg en diaken Jos van Adrichem liep met een groep de grote kruisweg. Op het heetst van de dag werd dit door de pelgrims als een ware kruisweg ervaren. De beelden die je ziet, de teksten die je hoort over het lijden van Christus en de ervaringen van Bernadette, én de gebeden en gezangen ‘onderweg’, maken bij een ieder veel los. Iemand zette bij de statie waar Jezus overlijdt spontaan het Stabat Mater in (een kippenvel-moment).
Tijdens de viering van barmhartigheid die na de kruisweg op het programma stond, konden de pelgrims hun gezicht wassen met Lourdeswater. Zo werd de reiniging, de verlossing van de zonden, gesymboliseerd. De lichtprocessie ’s avonds viel, zeker voor de pelgrims die eerder in Lourdes waren geweest, aanzienlijk tegen. Omdat deze dagen de nationale bedevaart van Italië plaatsvond, was de Italiaanse televisie aanwezig en werd het rozenkransgebed na elk tientje onderbroken door een filmpje dat we, vanwege de Italiaanse taal, niet begrepen. Door deze ‘show’ was er nauwelijks sprake van een devotionele sfeer. Voor onze Bart was de lichtprocessie echter een topbeleving: hij mocht met het verlicht processiekruis voorop lopen. De spierpijn die hij daarvan kreeg, nam hij graag voor lief. Na deze lange lichtprocessie waren de meesten van ons wel toe aan hun bed.
