In de zeventiende eeuw had Margaretha Maria van Alacoque een aantal mystieke verschijningen, waarbij Jezus haar zijn Heilig Hart toont. Hij doet haar een aantal beloftes, voor degenen die het Heilig Hart in ere houden. Zo aan het eind van de negentiende eeuw bloeide de devotie voor Jezus’ Heilig Hart op.
Op een keer moest ik boodschappen bezorgen bij een van onze klanten. Omdat mevrouw niet zo goed ter been was, moest ik ze even boven brengen en daar zat ze in de kamer. Nieuwsgierig keek ik rond. In een hoekje zag ik een groot Heilig Hart beeld staan, neonlichtje brandend ervoor. “Ja, we komen wel niet in de kerk, maar Hij heeft nog steeds een plaatsje,” zei mevrouw, “Koning van onze woning.”
Bij ons thuis stond het Heilig Hartbeeld in de hoek van de kamer op een console. Meestal tenminste, want in de maand juni dan werd het bureau van mijn vader ontruimd, er kwam een speciaal kleedje uit de kast en het Heilig Hartbeeld kreeg een ereplaats. Ondanks de belofte van vrede in de huisgezinnen leverde het ook gevaar op, zo’n groot beeld met spelende kinderen. Het is weleens omgevallen in de storm van het spel, gelukkig nooit met ernstige gevolgen. Versierd met bloemen en kaarsen stond het daar een maand lang. Koning van het huisgezin.
Op de eerste vrijdag van de maand gingen mijn ouders meestal naar de kerk. Voorin stonden twee beelden, één van Maria en één van Jezus’ Heilig Hart. Bijna altijd hield mijn vader de koster aan. De koster liep dan rustig naar voren en stak wat kaarsen aan bij het Heilig Hart. Dat moest door tussenkomst van de koster, want de beelden stonden op het priesterkoor. In de kerk van Onze Lieve Vrouw Hemelvaart is een afbeelding van het Heilig Hart opgenomen in een van de ramen. Koning van ons hart.
Bidden wij vooral voor vrede in de wereld, voor vrede in ons huis en de plaats waar wij zijn, voor vrede in ons huisgezin en voor vrede in ons hart.