Zo op het eerste gezicht zou je barmhartigheid niet zo meteen koppelen aan de martelaren van Gorcum, maar mgr Van den Hende gaf daaraan toch wel een ander perspectief. Want de werken van barmhartigheid kennen twee hoofdcomponenten, de lichamelijke werken en de geestelijk werken van barmhartigheid. De bisschop wees erop dat dat de martelaren van Gorcum zelfs in hun laatste uren waarschijnlijk nog de geestelijke werken van barmhartigheid oefenden. immers, zij vermaanden hun beulen, zij troostten elkaar met de dood voor ogen, zij leden het onrecht met geduld en zij baden voor hun beulen en vergaven hen.
Het viel mij op dat een deel van de martelaren al op leeftijd was, wel 70 jaar en ouder. Goed om te zien dat inzet voor de barmhartigheid niet aan leeftijd gebonden is. Ook als de leeftijd voortschrijdt en fysieke inzet te veel wordt, kun je dus nog heel veel doen. De bisschop benadrukte nog eens dat het vooral ook van belang is vast te houden aan je even vaste overtuiging en die overal uit te dragen waar mogelijk. Met dat alles in het achterhoofd opende de bisschop de Heilige deur in de bedevaartkerk, zodat zo veel mogelijk mensen in het Heilig Jaar van de Barmhartigheid de weg naar verzoening kunnen gaan.. 
De bedevaart vanuit de Haagse parochies werd ook per fiets gemaakt. De leeftijd van de fietsers varieerde van 8 tot 80. Pastor A. van der Helm fietste mee. Eén jongen was wel wat verontwaardigd. De bisschop zou met de jongeren in gesprek gaan, in een tent in de tuin. Toen het gesprek zou beginnen zat de tent vol met wel zeer belegen jongeren, ouderen eigenlijk. Toen die eindelijk weg waren en de jongeren klaar zaten mocht hij er niet bij omdat hij te jong was. Snapt u het nog?
Het was een mooie dag, waarop wij in ieder geval weer beleefden hoe de Heer in ons midden is in de Eucharistie. De martelaren van Gorcum waren bereid hun leven te geven voor die overtuiging. Het kan ons inspireren om die boodschap verder uit te dragen.
Gerard van Dijk
Een impressie in foto’s: